Doktor tehničkih nauka Ivan Savić (29) je u laboratoriji izdvojio iz koštice šljive amigdalin, supstancu koja pomaže u terapiji karcinoma dojke, limfona, prostate…
Farmakolozi kažu da je riječ o bogatstvu koje, možda, nikada neće ugledati svjetlost dana. Metode liječenja ove opake bolesti amigdalinom primjenjuju se u Meksiku i Njemačkoj, putem tableta i injekcija, ali sa supstancom izdvojenom iz koštica kajsije i breskve.
– Niko na ovim prostorima do sada nije pokušao da izdvoji amigdalin iz koštice šljive. Ja sam se na taj korak odlučio zato što je naše područje bogato ovim plodom – kaže mladi naučnik, koji je provodio dane i noći u laboratoriji Tehnološkog fakulteta u Leskovcu radeći zapravo svoju doktorsku disertaciju “Izdvajanje bioaktivnog jedinjenja amigdalina iz sjemenki šljive i kvercentina iz lista zelenog čaja”.
Metoda liječenja opakih bolesti sadržajem iz koštica voća, koji je pun vitamina B17, poznata je još od vremena starih Egipćana, a sistemsko proučavanje počelo je u prošlom vjeku.
– Molekul amigdalina spada u grupu tumor selektivnih agenasa, koji uništavaju samo ćelije tumora dok zdrave ćelije ostaju netaknute. Gotovo da ne postoji literatura o toj supstanci u koštici šljive, što je za mene posebno bio izazov. Uspio sam da izdvojim sadržaj amigdalina koji iznosi šest odsto na svježu masu šljive – objašnjava Savić, koji je naučni dokaz objavio u nekoliko stručnih svjetskih časopisa.
Srđan Pešić, šef Katedre za farmakologiju na Medicinskom univerzitetu u Nišu, procijenjuje da će pronalazak mladog leskovačkog naučnika najverovatnije ostati u časopisima, budući da od izdvajanja supstance do proizvodnje lijeka prođe 20 godina.
– U Srbiji nema nijedne farmaceutske kompanije koja bi se bavila inovacijama ili uvođenjem potpuno novih lijekova, one uglavnom proizvode kopije ili generičke paralele već sintetisanih lijekova. Taj posao u svijetu radi tek dvadesetak kompanija, koje su u stanju da za jedan novi lijek izdvoje oko dvije milijarde dolara i to s rizikom. Od desetine hiljada novosintetisanih supstancija samo njih 250 u prosjeku uđe u preklinička ispitivanja. Od tih 250, samo pet se nađe u fazi ispitivanja na ljudima. Samo jedna od ovih supstancija na kraju postane lijek – objašnjava profesor.
Farmakolozi kažu da je riječ o bogatstvu koje, možda, nikada neće ugledati svjetlost dana. Metode liječenja ove opake bolesti amigdalinom primjenjuju se u Meksiku i Njemačkoj, putem tableta i injekcija, ali sa supstancom izdvojenom iz koštica kajsije i breskve.
– Niko na ovim prostorima do sada nije pokušao da izdvoji amigdalin iz koštice šljive. Ja sam se na taj korak odlučio zato što je naše područje bogato ovim plodom – kaže mladi naučnik, koji je provodio dane i noći u laboratoriji Tehnološkog fakulteta u Leskovcu radeći zapravo svoju doktorsku disertaciju “Izdvajanje bioaktivnog jedinjenja amigdalina iz sjemenki šljive i kvercentina iz lista zelenog čaja”.
Metoda liječenja opakih bolesti sadržajem iz koštica voća, koji je pun vitamina B17, poznata je još od vremena starih Egipćana, a sistemsko proučavanje počelo je u prošlom vjeku.
– Molekul amigdalina spada u grupu tumor selektivnih agenasa, koji uništavaju samo ćelije tumora dok zdrave ćelije ostaju netaknute. Gotovo da ne postoji literatura o toj supstanci u koštici šljive, što je za mene posebno bio izazov. Uspio sam da izdvojim sadržaj amigdalina koji iznosi šest odsto na svježu masu šljive – objašnjava Savić, koji je naučni dokaz objavio u nekoliko stručnih svjetskih časopisa.
Srđan Pešić, šef Katedre za farmakologiju na Medicinskom univerzitetu u Nišu, procijenjuje da će pronalazak mladog leskovačkog naučnika najverovatnije ostati u časopisima, budući da od izdvajanja supstance do proizvodnje lijeka prođe 20 godina.
– U Srbiji nema nijedne farmaceutske kompanije koja bi se bavila inovacijama ili uvođenjem potpuno novih lijekova, one uglavnom proizvode kopije ili generičke paralele već sintetisanih lijekova. Taj posao u svijetu radi tek dvadesetak kompanija, koje su u stanju da za jedan novi lijek izdvoje oko dvije milijarde dolara i to s rizikom. Od desetine hiljada novosintetisanih supstancija samo njih 250 u prosjeku uđe u preklinička ispitivanja. Od tih 250, samo pet se nađe u fazi ispitivanja na ljudima. Samo jedna od ovih supstancija na kraju postane lijek – objašnjava profesor.
Primjedbe
Objavi komentar